ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΡΟΥΦΑΣ - ΦΥΤΑ ΤΡΟΥΦΑΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΟΥΦΑ ΗΜΑΘΙΑΣ - ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΡΟΥΦΑΣ - G TROUFA - ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΡΟΥΦΑΣ - ΜΑΥΡΗ ΤΡΟΥΦΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙ - TROUFA - TRUFFLES - ΛΑΔΙ - ΞΥΔΙ - ΑΛΑΤΙ ΤΡΟΥΦΑΣ - ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ - ΚΡΑΣΙ - ΒΟΥΤΗΡΟ - ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ ΜΕ ΤΡΟΥΦΑ

Η πεποίθησή μας ότι οι κλιματολογικές συνθήκες στη χώρα μας είναι οι ιδανικές για την καλλιέργεια της τρούφας, μας οδήγησε στη δημιουργία μιας επιχείρησης που εισάγει Γαλλικά φυτά τρούφας (πιστοποιημένα απο τον πιστοποιητικό οργανισμό INRA), και κατ' επέκταση προϊόντα τρούφας, παρέχοντας τεχνική υποστήριξη, βοήθεια και οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστεί, σε ανθρώπους που θα πιστέψουν όπως κι εμείς ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε και να παράγουμε τρούφα στη χώρα μας.

Η καλλιέργεια και παραγωγή τρούφας μπορεί να δώσει ένα σημαντικό εισόδημα στους κατοίκους των άγονων και εγκαταλελλειμένων ορεινών περιοχών και να αποτελέσει διέξοδο στις αγροτικές τους δραστηριότητες.


Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας γνωστά, που ανήκουν στο γένος tuber.

Όλοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Από αυτούς μερικοί μόνο έχουν γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα (tuber magnatum) και η μαύρη τρούφα (tuber melanosporum) ενώ η τιμή της θερινής τρούφας (tuber aestivum) και της κινέζικης (tuber indicum) είναι αρκετά χαμηλότερη.

Τα κυριότερα είδη τροιύφας είναι τα εξής:



1. Η Μαύρη Τρούφα (tuber melanosporum)

Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της Γαλλικής κουζίνας. Kαλλιεργείται κυρίως στη νότια Γαλλία, στην περιοχή της Προβηγκίας, και κυρίως στο Perigord, από το οποίο ονομάσθηκε και "τρούφα του Perigord". Το βοτανικό της όνομα είναι Tuber melanosporum Vittadini, Oogaster melanosporum Carda.

Οι διαστάσεις της κυμαίνονται από μέγεθος καρυδιού μέχρι γροθιάς ανθρώπου. Σε μερικές περιπτώσεις η διάμετρός της ξεπερνά τα 10 εκατοστά. Το σχήμα της είναι στρογγυλοποιημένο ή λοβώδες. Η επιδερμίδα της είναι στην αρχή κοκκινωπή, στη συνέχεια γίνεται μαυρο-κοκκινωπή και στο τέλος σκούρα μαύρη. Η εξωτερική όψη της παρουσιάζει πολυγωνικά εξογκώματα, τα οποία έχουν 4-6 έδρες, μέσου μεγέθους 3-5mm και με βύθιση στην κορυφή τους. Η επιδερμίδα της είναι προσκολλημένη ισχυρά στη σάρκα και δεν ξεφλουδίζει.

Το άρωμά της είναι έντονο, ευχάριστο και χαρακτηριστικό. Το άρωμα αυτό είναι μία σύνθεση πολλών αρωμαρτικών ουσιών που φθάνουν τις 80. Μοιάζει με την οσμή ξηρών μανιταριών και του χούμου που κορυφώνεται σε μια οσμή που μοιάζει με των καβουρδισμένων ξηρών καρπών.

Η γεύση της επίσης είναι πολύ χαρακτηριστική και ευχάριστη. Είναι ελαφρά πιπεράτη και αρωματική που θυμίζει τη γεύση φουντουκιών.

Το βάρος της ποικίλλει από μερικά γραμμάρια μέχρι και άνω του κιλού σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις. Συχνά, βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της, το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.

Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβετσώδη εδάφη με ph 7,4-8,4 ελαφρώς επικλινή τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.

Για τη συγκομιδή των τρουφών, χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, όπως ο εκπαιδευμένος σκύλος ή ο χοίρος ή με μία πιο σύγχρονη μέθοδο χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ηλεκτρονικό μηχάνημα που αναλύει τις οσμές και προσδιορίζει τις θέσεις όπου υπάρχουν ώριμες τρούφες.



2. Η Καλοκαιρινή Τρούφα (tuber aestivum)

Η τρούφα του καλοκαιριού (tuber aestivum), είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1100μ. Αναπτύσσεται στα ανώτερα τμήματα του εδάφους και μέχρι βάθους 30cm.

Συγκομίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως και η μαύρη τρούφα, δηλαδή με τη βοήθεια εκπαιδευμένου σκύλου ή χοίρου. Το μέγεθός της ποικίλει από μέγεθος καρυδιού μέχρι γροθιά ανθρώπου ή και μεγαλύτερου. Σε μερικές περιπτώσεις η διάμετρός της είναι μεγαλύτερη των 10cm.

Το σχήμα της είναι στρογγυλωπό και ακανόνιστο και μερικές φορές παρουσιάζεται μια "βύθιση" στη βάση της. Το χρώμα της κυμαίνεται από το μαυριδερό μέχρι το μαύρο. Η εξωτερική της όψη παρουσιάζει εξογκώματα πλέτους 3-12mm πυραμιδοειδή, προεξέχοντα, σκληρά με έντονες ακμές και γενικά φέρουν στην κορυφή τους μία βύθιση.

Η επιδερμίδα της τρούφας αυτής είναι στερέα προσκολλημένη στη σάρκα της και δεν ξεφλουδίζεται. Το χρώμα της σάρκας είναι στην αρχή λευκό, στη συνέχεια γίνεται κιτρινωπό, έπειτα αποκτά το χρώμα της μαστίχας, γίνεται στη συνέχεια μαυριδερό και τέλος παίρνει ένα λαμπρό σκούρο χρώμα. Η σάρκα της είναι συνεκτική σαρκώδης χωρίς να υποχωρεί στην πίεση των δακτύλων.

Η οσμή της θερινής τρούφας είναι ευχάριστη. Μοιάζει λίγο με την οσμή της βύνης όταν βρίσκεται σε ζύμωση, που όμως μπορεί να γίνει δυσάρεστη και να αποκτήσει την οσμή του στάβλου σε παλιές τρούφες ή σε τρούφες που είναι κλεισμένες σε ερμητικά κλειστά δοχεία. Η γεύση της γενικά είναι ευχάριστη.

Η καλλιέργεια της τρούφας αυτής έχει εγκαταλειφθεί από πολλούς γεωργούς στη Γαλλία, επειδή η τιμή πωλήσεώς της είναι πολύ χαμηλή σε σχέση με εκείνη της μαύρης τρούφας.



3, Η Τρούφα του Φθινοπώρου (tuber brumale)

Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με την μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει πτερίδιο (επιδερμίδα) πιο μαύρο από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτή.

Το μέγεθός της είναι ίσο με το μέγεθος καρυδιού και σπανιότερα έως το μέγεθος γροθιάς. Το σχήμα της είναι στρογγυλοποιημένο ή ακανόνιστο, λοβώδες, που πολλές φορές παρουσιάζει μία βύθιση.

Το χρώμα της είναι μαυριδερό, δεν γίνεται ποτέ κοκκινωπό και συνήθως είναι πολύ σκούρο. Η επιφάνειά της παρουσιάζει εξογκώματα. Τα εξογκώματα αυτά, είναι πολυγωνικά με 5-6 έδρες με μέσο μέγεθος 1-3mm και γενικά είναι πιο μικρά από τα αντίστοιχα της μαύρης τρούφας. Η επιδερμίδα της, σε αντίθεση με τη μαύρη τρούφα, ξεφλουδίζει εύκολα μετά από πίεση των δακτύλων.

Η σάρκα της αντέχει στην πίεση των δακτύλων. Το χρώμα της στην αρχή είναι λευκό, στη συνέχεια γίνεται γκρίζο και τελος στο στάδιο της ωριμότητας γίνεται σκούρο γκρίζο προς το μαύρο.

Η οσμή της ποικιλίας αυτής είναι ευχάριστη, πολλές φορές όμως είναι έντονη ή δυσάρεστη που μοιάζει με την οσμή μόσχου ή σκόρδου. Παρά τη μη τόσο ευχάριστη οσμή της, μπορεί να συνδυαστεί στη μαγειρική σε διάφορες μαγειρικές συνταγές κυρίως σε συνδυασμό με κρέμα γάλακτος ή με τυρί. Η γεύση της συνήθως είναι ευχάριστη, αλλά μπορεί να γίνει σε ορισμένες περιπτώσεις και δυσάρεστη.



4. Η Άσπρη Τρούφα (tuber magnatum pico)

Η τρούφα αυτή θεωρείται άριστης ποιότητας και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Έχει μορφή σφαιρική με πολλά "σκασίματα" που της δίνουν ακανόνιστη μορφή. Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρά πράσινο.

Η σάρκα της είναι μοναδική με ένα χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. Το άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.

Η λευκή τρούφα για να αναπτυχθεί έχει ανάγκη από ειδικές συνθήκες όσον αφορά το έδαφος αλλά και το κλίμα. Είναι ένα είδος πολύ σπάνιο, για το οποίο όμως λόγω των εξαιρετικών ποιοτικών της χαρακτηριστικών υπάρχει μεγάλη ζήτηση από το καταναλωτικό κοινό και η τιμή τωλήσεώς της είναι πολύ υψηλή, υψηλότερη και από την τιμή της μαύρης τρούφας, φθάνει ακόμη και τα 2000€ το κιλό.

Το έδαφος που είναι κατάλληλο για την ανάπτυξή της πρέπει να έχει ph μεγαλύτερο από 7,5, να είναι πορώδες και να έχει καλό αερισμό. Το μικροκλίμα της περιοχής πρέπει να είναι δροσερό και υγρό το καλοκαίρι. Με ευνοϊκές καλοκαιρινές κλιματικές συνθήκες, η τρούφα αυτή δίδει ικανοποιητική παραγωγή το φθινόπωρο.

Τεχνικές για την παραγωγή φυτών "εμβολιασμένων" με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών. Το μέλλον της συστηματικής καλλιέργειας μυκορριζομένων φυτών δεν είναι ευοίωνο, εφόσον δεν λυθούν σημαντικά τεχνικά θέματα που σχετίζονται με τη μυκορρίζωση των φυτών.